- ἀγαπατός
- ᾰγᾰπᾱτόςa desirable ἀγαπατὰ δὲ (sc. ἐστί)
καιροῦ μὴ πλαναθέντα πρὸς ἔργον ἕκαστον τῶν ἀρειόνων ἐρώτων ἐπικρατεῖν δύνασθαι N. 8.4
b with which one must be content, well loved, of only children, cf. Hesych. ἀγαπητόν: μονογενῆ ἐν ᾇ πρῶτον εὐνάσθην ἀγαπατὸς ὑπὸ σπαργάνοις (Pindar speaks of himself.) fr. 193.
Lexicon to Pindar. William J.. 2010.